Gelezen in juni en juli (en nog eentje extra in augustus)

De Facebookmoorden (Bart Debaut)

Een tip van een collega die van thrillers houdt. En aangezien ik niet zo'n thriller fan ben, vond ik dit boek niet zo schitterend. De schrijfstijl namelijk. Maar dat moet je niet echt verwachten bij thrillers, al zijn er uitzonderingen zoals de Scandinavische thrillers waar echte pareltjes bij zitten (bijv. De millennium-trilogie van Stieg Larsson).

Recensie (bron: zoeken.bibliotheek.be)

Met De Facebookmoorden is Bart Debbaut toe aan zijn derde thriller over de Leuvense speurders John Leyssens en Mieke Van Cattendijck. Deze keer steelt het complexe personage Hans Devriendt de show. Op het eerste gezicht lijkt hij een Jan Modaal ? hij is vader van twee kinderen en gewaardeerde medewerker in een cultuurcentrum ? maar in de loop van de uiterst spannende en van veel empathie getuigende thriller evolueert hij geleidelijk aan van dader tot slachtoffer. Devriendt gaat door het lint wanneer hij op een huwelijksfeest wordt geconfronteerd met een traumatische en diep verdrongen gebeurtenis uit zijn jeugd. Het plots geactiveerde oud zeer leidt hem ertoe om op bloedige wijze wraak te nemen. In de manier waarop hij te werk gaat, speelt Facebook een belangrijke rol. Zo wordt het eerste slachtoffer, Ellen Maenhout, gewurgd en verminkt aangetroffen nadat er op Facebook bijzonder lugubere berichten waren verschenen. Hoofdinspecteur Leyssens van de federale politie in Leuven schakelt de Computer Crime Unit in om het spoor te traceren, maar loopt vast in het slimme netwerk dat de dader heeft opgezet. Een tweede en derde slachtoffer blijven niet uit.

De meerwaarde van deze politieroman annex psychologische thriller schuilt zeker in het feit dat de personages, en vooral de dader, worden neergezet met veel nuances en geloofwaardigheid. Een gestoorde moordenaar menselijk voorstellen is geen geringe verdienste. Ook de andere personages worden in hun dialogen en omstandigheden herkenbaar getekend, waardoor de lezer zich zeer betrokken voelt bij hun lot. Al deze kwaliteiten ten spijt, laat ook Debbaut zich in dit boek leiden door de alombekende heersende trends. Het politieduo, dat uiteraard wordt gekenmerkt door hun typische hebbelijkheden en tekorten, gaat op den duur te sterk lijken op al die andere duo's, die bedrijvig zijn in Belgische steden als Brugge, Mechelen, Antwerpen en Gent.

Bart Debbaut heeft talent genoeg in huis om te breken met deze ondertussen afgezaagde en beperkende constructie. Hij zou er beter aan doen zijn personages op het gevoel af te volgen naar waar ze hem leiden. De volgende keer liefst de verbeelding en de creativiteit aan de macht. [Staf Schoeters]

• 31 december 2011
• Copyright (c) Vlabin-VBC
• Bron: http://www.deleeswolf.be

En uit de bergen kwam de echo (Khaled Hosseini)

De vliegeraar en Duizend schitterende zonnen vond ik véél beter. Toch las ik dit boek uit. Ook al duurde het een paar maanden (ja, echt). Er zitten net iets te veel verhaallijnen in. Sommige had ik graag wat meer uitgediept gezien.

Recensie (bron: zoeken.bibliotheek.be)
Het is 1952 en Abdullah moet lijdzaam toezien hoe zijn kleine zusje Pari achterblijft bij een rijke, kinderloze vrouw in Kabul. Nila kan de ziekte van haar veel oudere man Wahdati niet aan en vertrekt met het meisje naar Parijs. Na haar dood ontdekt Pari dat Nila niet haar echte moeder was en dat ze nog familie heeft in Afghanistan, waaronder een broer. Tussen deze geschiedenis door zijn verschillende verhaallijnen geweven, variërend van de kok/chauffeur in dienst van Wahdati in de tijd dat het nog een vreedzaam land was tot aan de 21e eeuw waarin oorlog en geweld de boventoon voeren. Khaled Hosseini(1965), Amerikaans schrijver en arts van Afghaanse afkomst, werd beroemd met 'De vliegeraar' en 'Duizend schitterende zonnen'. In deze derde (mooi vertaalde) roman wordt opnieuw in vaak bloemrijke taal een indrukwekkend beeld gegeven van verschillende in en buiten hun land levende Afghanen, in verschillende perioden, die allemaal op de een of ander manier met elkaar verbonden zijn. Uitstekende roman die zeker een grote lezerskring zal krijgen. Drs. Fieke Nugteren

Kamer (Emma Donoghue)

Heel erg mooi en ontroerend boek. Vooral omdat het geschreven werd vanuit het perspectief van een 5-jarige. Aanrader!

Recensie (bron: zoeken.bibliotheek.be)
De 5-jarige Jack, ik-verteller in deze roman, leeft met zijn moeder in Kamer, een afgesloten ruimte die hij nooit heeft verlaten. Zijn moeder is acht jaar eerder gekidnapt, Jack is het resultaat van de verkrachting door haar ontvoerder. Wanneer moeder en zoon weten te ontsnappen, begint het vooral voor Jack moeizame proces om deel uit te gaan maken van de wereld. De Iers-Canadese Donoghue (1969), van wie sinds 1994 vijf boeken zijn vertaald, schreef een beklemmende, maar ook gevoelige en humoristische roman, geïnspireerd door de gruwelverhalen over jarenlang in opsluiting levende ontvoeringsslachtoffers. Het sterke punt van dit boek is het vertellersstandpunt: de jonge Jack leidt in Kamer een veilig en gestructureerd leven, dankzij zijn moeder met wie hij een symbiotische relatie heeft. Door televisie te kijken heeft hij een enorme woordenschat opgebouwd, maar hij heeft niet het besef dat veel van wat hij daar ziet een weergave is van de werkelijkheid die hij plotseling leert kennen na de ontsnapping. Met als gevolg dat hij soms terugverlangt naar Kamer. Indringend en intrigerend geheel. F. Hockx