UPDATE. Happy Challenge week 3: maak je dromen visueel

De Happy challenge vond ik bij aMuse Rouge

De Happy Challenge is een initiatief van medeblogsters Kelly, Marieke en Lisanne. Gedurende 10 weken geven zij elke week een opdracht of stellen zij een vraag die je op jouw eigen manier mag invullen of beantwoorden. Het kan heel waardevol en leuk zijn om na te denken over dingen waar je anders niet bij zou stilstaan, om te "moeten" schrijven over een bepaald onderwerp en te kijken wat er uit je vingers stroomt, welke woorden je computerscherm vullen.

Unieke kledingstukken maken, blijven zingen en zangles volgen, Salsa dansen, een diploma halen, vermageren, reizen, Spaans beter leren spreken, de job van mijn leven vinden, een eigen huis, een prentenboek schrijven en illustreren.

Gedichtendag

Bram Vermeulen - De Steen

Ik heb een steen verlegd,
in een rivier op aarde.
Het water gaat er anders dan voorheen.
De stroom van een rivier, hou je niet tegen
het water vindt er altijd een weg omheen.
Misschien eens gevuld, door sneeuw en regen,
neemt de rivier m'n kiezel met zich mee.
Om hem, dan glad, en rond gesleten,
te laten rusten in de luwte van de zee.

Ik heb een steen verlegd,
in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten.
Ik leverde bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan.

Ik heb een steen verlegd,
in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten.
Ik leverde bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan.

"Dit is mijn huis, dit is de deur" (lyrics van De Mens met Frank Vander Linden)

Waarom eens geen post in de vorm van foto's? Ik koos ervoor om mijn huis eens te laten zien ...

Een tijdje geleden vroeg Deborah Hamar (zie linken rechts van mijn blog) in de reacties om wat meer foto's te mogen zien van mijn huis. Wel, hier zijn ze. Ik vond dat het tijd was om ze te delen. Want ondertussen woon ik er al bijna 1,5 jaar. Ja ... de tijd vliegt.
Voor wie het verhaal niet mee heeft ... In mei 2010 kocht ik een eigen huis. Samen met de hulp van mijn architect, mijn vriend, mijn ouders en een aantal vrienden en vriendinnen verbouwden we het. Ondertussen woonde ik in bij mijn ouders. Het is nog niet helemaal af op een aantal kleine dingen na. Zoals bijvoorbeeld een mooie brievenbus, bel en huisnummer. De zolder moet nog geverfd worden. De deurstijlen boven zijn nog niet af. De ingebouwde kast van de badkamer moet er nog komen. En zo kan ik nog wel wat dingen opsommen. Maar ik ben super blij met mijn eigen plek!

My home, my place. De draad opzij moet nog begroeid geraken met klimop. Erlangs is een servitude naar een parkje achter mijn huis. De tuin is vorige lente aangelegd en moet natuurlijk ook nog groeien. Deze foto is van vorige zomer.

De keuken. Het is een open keuken geworden met veel kasten waar ik ook mijn wasmachine en poetsgerief in kwijt kan. Ook een extra lavabo zit achter de kasten. Achter het keukeneiland is de eethoek.

Keuken + eetplek. Hier zie je de keuken langs de andere kant, vanuit de eetplek. Achteraan aan het raam is mijn bureau. Ertussen is een zitplek.

Eetplek. De zwarte en witte rekjes zijn al vervangen door drie witte Billy boekenrekjes (IKEA). Opzij zie je een groot raam waar een uitsparing is om wat planten en een zetel te zetten. Op deze manier komt er meer licht binnen in het huis.

Bureau. Waar het raam is, is de straatkant. De deur (met voorlopig een gordijn) komt uit in de hal waar een toilet is en de trap naar de eerste verdieping.

Zitplek. Een paar maanden geleden kochten we deze nieuwe zetel (IKEA). De zitplek is vlak langs de keuken en dat is fijn als iemand aan het koken is. Zo kan hij/zij nog mee babbelen.

Mevrouw Peregrine

Een tijdje terug kreeg ik een super tip van een collega: De bijzondere kinderen van Mevrouw Peregrine (Ransom Riggs).

Ik gaf de tip door op Goodreads en ook daar werd hij heel erg goed onthaald.
Wel ... deel twee is uit!

Nu moet ik enkel nog wachten op de vertaling ...

UPDATE. Happy Challenge week 2: wat is jouw droom?

De Happy challenge vond ik bij aMuse Rouge

De Happy Challenge is een initiatief van medeblogsters Kelly, Marieke en Lisanne. Gedurende 10 weken geven zij elke week een opdracht of stellen zij een vraag die je op jouw eigen manier mag invullen of beantwoorden. Het kan heel waardevol en leuk zijn om na te denken over dingen waar je anders niet bij zou stilstaan, om te "moeten" schrijven over een bepaald onderwerp en te kijken wat er uit je vingers stroomt, welke woorden je computerscherm vullen.

Jaren droomde ik van een diploma. Een hoger diploma. Vorig jaar in juni studeerde ik af. Vijf jaren was ik er in avondonderwijs mee bezig. Eén thesisjaar erbij gerekend. Omdat het niet anders ging op mijn school. Sinds juni ben ik gegradueerde Bibliotheekwezen en Documentaire Informatiekunde.

Ik heb altijd al doodgraag gelezen. En daarvóór werd ik door de papa voorgelezen. Ik ben altijd naar bibliotheken geweest. Ooit had ik vijf lidkaarten van vijf verschillende bibs. Nu nog drie. Ik droomde ook van een job in de bib. Na de basiscursus van een jaar (initiatie) vond ik bijna zes jaar geleden de job van mijn leven. Mijn droom is door te groeien in de bibliotheekwereld.
Maar het werk wat ik nu mag doen vind ik ook heel erg fijn. Ik zit in de scholenwerking wat wil zeggen dat ik meewerk aan zes projecten. Voor de leeftijden: 3, 4 en 5 jaar en het 1e, 3e, 4e en 5e leerjaar. Voor de andere leerjaren zijn er projecten die door mijn collega's worden georganiseerd. Onze bib heeft dus activiteiten voor 3 tot 14-jarigen. Ook elke woensdagnamiddag is er een activiteit voor 5 en 6-jarigen waar ik af en toe aan meewerk. Maar m.a.w. ik houd van mijn werk want ik kan er dus niet over zwijgen ...

Ook droomde ik van een eigen plek die ik naar mijn eigen smaak en goesting kon inrichten. Sinds mei 2010 heb ik een eigen huisje waar ik sinds augustus 2012 woon. Vaak is lief bij mij. Maar hij woont eigenlijk elders. Ooit verandert dat nog wel.

Andere dromen? Een reis naar Peru, Ierland, Denemarken, Australië, ... In Dublin en Denemarken was ik al verschillende keren. Peru en Australië zijn nog dromen.

Verder wil ik blijven zingen en zangles volgen, Spaans beter leren spreken, Salsa beter leren dansen.

And last but not least: vermageren! Volgende maand begin ik aan Fitclass. Ik wandel sinds september elke dinsdagvoormiddag vijf km met de mama. Dat helpt al een beetje. Voorlopig ben ik 2,5 kg kwijt. Ik hoop door te Fitclassen méér te kunnen vermageren en mij beter te voelen. Want nu heb ik vaak pijn aan mijn enkel en knie door overgewicht.

Update. Ik vergeet nog een paar hele belangrijke dromen van mij omdat ik ze een beetje weg steek in een donker hoekje. Ik zou graag ooit een prentenboek illustreren en schrijven. Ook al is het in eigen beheer. Ik heb ooit 2 jaar KSO (Kunst Secundair Onderwijs) gedaan. En nog een weggestoken droom die vriendin A vorige week oprakelde ... mijn eigen kleren maken én ontwerpen. Ik weet dat ik het kan maar ik doe het niet. Ok, veel heb ik met de jaren verleerd. Ik volgde jarenlang in dag- (2 jaar) en avondonderwijs (5 jaar) patronen maken, stiktechnieken en mode ontwerpen. Maar ik probeer het niet. En eigenlijk zou ik graag dingen maken én verkopen. Maar dan niet op bestelling werken. Gewoon kleding voor vrouwen maken en verkopen. Unieke stuks. Op Etsy of zo ... Waarom doe ik dat niet gewoon?!

Happy Challenge week 1: mijn drie belangrijkste waarden

De Happy Challenge vond ik bij aMuse Rouge

De Happy Challenge is een initiatief van medeblogsters Kelly, Marieke en Lisanne. Gedurende 10 weken geven zij elke week een opdracht of stellen zij een vraag die je op jouw eigen manier mag invullen of beantwoorden. Het kan heel waardevol en leuk zijn om na te denken over dingen waar je anders niet bij zou stilstaan, om te "moeten" schrijven over een bepaald onderwerp en te kijken wat er uit je vingers stroomt, welke woorden je computerscherm vullen.

Echtheid

Ik ben wie ik ben en probeer anderen dus ook zichzelf te laten zijn. Ik wil niet dat ze het gevoel krijgen dat ze zouden moeten veranderen. Doordat ik zo fel mezelf ben, word ik weleens raar bekeken. Ik zeg weleens iets te direct of op een rare wijze. Mijn non-verbale ik zegt ook veel over wat ik op dat moment denk. Je ziet bij mij ook direct aan mijn gezicht wat ik voel. Maar ik wil het niet anders. Ik wil niet toneelspelen. Ik wil mezelf zijn en blijven. Echt zijn. Dus ik laat anderen ook in hun waarde. Hun echte ik-waarde. Zo ook in mijn relatie. Lief en ik zijn twee individuen die totaal zichzelf zijn en toch bij elkaar passen. Omdat we elkaar in onze echte ik-waarde laten. We botsen echt wel af en toe. Maar dat mag. En dat laten we toe.

Gevoeligheid

Deze waarde hangt een beetje samen met de vorige. Doordat ik zo fel mezelf ben en zo gevoelig ben (hoog sensitief), zien anderen vaak direct aan mij hoe ik mij voel. Dat kan lastig zijn maar is zo dikwijls veel méér en mooier. Ik voel alles heel intens. Ik voel ook dingen vlug aan bij mensen. Dat kan best ambetant zijn. Maar stel bijv. een complimentje ... dat komt daardoor ook écht dubbel zo fel aan. Zo kan ik echt tranen in mijn ogen krijgen als er mooie dingen gebeuren of gezegd worden.

Persoonlijke groei

Als ik mezelf vergelijk met tien jaren geleden of met mijn middelbare schooltijd, sta ik nu zoveel verder. Ten eerste heb ik nu wel een hoger diploma, waarvoor ik vijf jaar gestudeerd heb. Maar ik kan echt zeggen dat mijn vriendinnen mijn groei meemaakten en dit ook beamen. Sommigen ken ik al twintig jaar, sommigen tien. En eentje zelfs dertig jaar! Ik heb ook echt wel periodes gehad dat ik mij niet zo goed voelde. Maar ik geraakte uit die dalen. Ik leerde loslaten, neen zeggen, voor mezelf opkomen. Waardoor ik nu minder onzeker ben. Ik leerde kiezen voor wat ik wil. Dat kan gaan van hobby's tot werk, tot ... Ook mijn lief die ik sinds augustus 2009 ken, zag mij enorm groeien. Zo vaak voerde ik hierover gesprekken met hem. Thanks D ...

I love illustraties!

Een beetje een blogje à la Lilith van Tales from the crib. Maar ook ik houd enorm van postkaartjes. Daarom registreerde ik mij een tijdje geleden bij Postcrossing. Je maakt een account en kiest zelf hoe vaak je kaartjes richting de hele wereld stuurt. Natuurlijk krijg je er ook evenveel terug. Of soms zelfs méér zoals ik al ervaarde. Ik stuurde al kaarten naar Polen, Rusland en Duitsland. Ik kreeg er van Italië, Duitsland, Rusland, Nederland en de VS. Met vaak zulke mooie postzegels. En zo'n mooie kaartjes! Je kan er een profiel aanmaken waar je kan vermelden wat voor kaarten je graag ziet. En vaak houden ze er rekening mee. Nice!

Waar ik mijn kaartjes haal? Bij de Hema, Hexagon (Leuven), winkeltje in Leuven waar ik de naam even van kwijt ben (kortbij of in Diestsestraat, iemand?), Paplou (Hasselt), In den olifant (Hasselt), Boekenbeurs, ...

Ik zoek heel erg graag naar leuke kaartjes en heb al een hele verzameling én een kaartenrek om ze in de kijker te zetten.

Waar ik van houd? Kaarten met illustraties (the real stuff) van bijv. Carll Cneut, Hilde Groven, Debbie Lavreys, Frank Daenen, Leo Timmers, enzovoort.

Kaartjesrek @ home

Carll Cneut - Eén miljoen vlinders

Nieuwe blog header

Lots of kudos, kisses and hugs voor superlief die mij een nieuwe blog header maakte. I like it ... a lot! Jullie ook, hoop ik!

Van kwaad naar erger

Van de 20e december tot de 2e januari leek wel één lange feestroes. En ik houd niet meer van Kerst. Geef mij maar gewoon vakantie. Een normale doodgewone vakantie met dagen waarop je zelf kan beslissen wat je wilt doen. En niet naar het ene na het andere verplichte feestje. Het begon al op 20 december met een kerstfeestje van het werk. Uiteindelijk was dat wel gezellig maar ik ga daar gewoon niet graag heen. En toch valt het altijd mee. 22 december was het kerstdrink van de wijk waar ik woon. Ook daar had ik geen zin in omdat ik mijn buren nog niet zo super goed ken. Toch leerde ik een paar nieuwe mensen kennen, zoals op elk feestje van de wijk (ik deed er al vier op 1,5 jaar tijd). 24 december was gelukkig geen verplicht nummertje maar gewoon lief en ik die samen kookten (kalkoen met chocoladesaus) en het gezellig maakten. 25 december werden we verwacht op twee plaatsen. Om 12 u. bij lief zijn ouders (waar ook zijn zus en haar vriend en haar twee kinderen waren) en om 16.30 u. bij mijn opa waar ook mijn ouders en mijn tante en nonkel waren. 's Middags waren het giga worstenbroodjes en 's avonds gourmet. Met oudjaar maakten lief en ik het weer gezellig. We hielden een mini-feestje: twee vriendinnen had ik uitgenodigd. En om 24 u. klonken we met cava op straat met de jongste buren (rond de 28 jaar zijn ze) en hun bezoek. En keken we naar het vele vuurwerk rondom ons. Lief en ik hadden de hele namiddag samen in de keuken gestaan met op de achtergrond de Tijdloze. Samen zingen en dansen en koken. Het heeft iets! Verschillende hapjes, eend als hoofdgerecht en Limoncellotiramisu. En zelfgebakken lekkere koekjes van vriendin V als afsluiter. Vriendin A had voor iedereen cadeautjes bij. Zalige cadeautjes trouwens! Eén januari moesten we gelukkig maar op één plek zijn; bij mijn opa. Daar waren we met 19. Twee januari waren de laatste twee feesten op het werk; een nieuwjaarsontbijt en de nieuwjaarsreceptie. Die uiteindelijk ook heel goed meevielen. Van kwaad naar erger. Niet dus. Het blijft een gezellige tijd. En ik geniet ervan om de living vol te hangen met kerstversieringen. En de kerstboom voor de deur vol te hangen.

Ik houd het vol om langere stukjes te schrijven. Nummer 3 it is!

Drie jaar!

Gisteren bestond mijn blogje drie jaar. Ik schrijf niet meer zo vaak maar blijf hier toch af en toe een stukje posten. Gewoon, omdat ik graag blog en graag schrijf!

Van een gebreide colsjaal tot een gehaakte muts in een jaar

In november 2012 begon ik te breien. In onze favo koffiebar komen veel leuke mensen. Eentje daarvan begon samen met vier mensen een haakclubje. Daar kon je ook wel breien maar de organisator was compleet into haken en gaf er tips over. Dus ik schakelde over op haken en ontdekte dat dat veel fijner is. En makkelijker om overal mee naartoe te nemen. Zo haakte ik tijdens lange treinreizen (max. = 6 u. op 1 dag). Later nam ik zelfs een keertje mijn werkje mee naar het strand. Daar kreeg ik wel héle rare blikken. Maar I didn't care. Ik houd gewoon van haken! Ondertussen haakte ik drie sjaals, drie mutsen, drie colsjaals en breide ik één colsjaal. Ja, ik maakte die ene gebreide colsjaal dus wel af. Ik haak niet elke dag. Soms zijn er een aantal weken dat ik niet haak. Maar sinds december 2012 heb ik de smaak dus wel te pakken. Haken werd een nieuwe hobby!

Hiermee begon alles: de gebreide colsjaal!

Eén van de sjaals. Het smalste en kortste.

En hiermee schreef ik dus opnieuw een langer stukje ...